Tijdens zijn optreden in het programma Rothen s’enflamme op RMC, ging Pocognoli dieper in op de omstandigheden van zijn overstap van Union naar Monaco. De trainer erkende dat alles zich in een hoog tempo heeft voltrokken sinds zijn aankomst: «Toen ik aankwam, kwamen we net uit de vorige internationale break en sindsdien hebben we zeven wedstrijden in drie weken gespeeld. We hebben dus niet veel tijd gehad om dieper in te gaan op individuele benaderingen met de spelers.»
Deze nieuwe internationale onderbreking komt dan ook als geroepen. Ze geeft hem de kans om even op adem te komen en eerste stevige fundamenten te leggen: «Ten eerste is het belangrijk om enkele spelers die veel wedstrijden achter elkaar hebben gespeeld wat rust te gunnen. Ten tweede kunnen we nu tijdens de trainingen dieper ingaan op specifieke speelaspecten. En voor mij persoonlijk, als coach en als mens, is het belangrijk om me goed te nestelen in Monaco en mijn stempel te drukken op alle niveaus, zowel in La Turbie als in mijn privéleven.»
Voor Pocognoli is de overstap naar Monaco een logische stap in zijn carrière. Hij benadrukt dat deze kans geen toeval is: «Het is een nieuwe fase in mijn leven, in mijn carrière. Het heeft zich nu voorgedaan, en ik geloof niet in toeval. Ik denk dat alles een betekenis heeft.» De historische titel die hij met Union Saint-Gilloise behaalde, maakte hem al een veelgevraagd trainer: «Het is natuurlijk een andere dimensie en het maakt deel uit van mijn parcours.»
Hij spreekt ook openlijk over de controverse rond zijn vertrek bij Union SG, midden in het seizoen. Een beslissing die hij verdedigt, ook al heeft die veel stof doen opwaaien: «Ik weet dat het een groot discussiepunt is geweest, zowel in België als hier in Frankrijk. (…) Mijn beslissing om Union Saint-Gilloise te verlaten werd gedreven door een honger naar sportieve vooruitgang.»
Hij herinnert eraan dat de situatie bijzonder was, vooral omdat hij na de titel al zijn avontuur had verlengd – iets wat nog niet eerder bij de club was voorgekomen: «Ik ben de eerste coach die een tweede seizoen bij de club heeft ingelast om verder te groeien, mezelf uit te dagen en te kijken hoe we na die kampioenstitel nog een stap verder konden zetten…»
Volgens hem was zijn vertrek in oktober het logische gevolg van een voltooide cyclus: «Het was een weloverwogen uitdaging, ondanks de interesse van andere clubs. (…) Vertrekken in oktober werd ingegeven door die drang om vooruit te gaan, simpelweg omdat ik vond dat we aan het einde van een cyclus waren gekomen.»
