Ondanks enkele teleurstellingen mag België tevreden terugblikken op deze Tour. De vroege opgave van Jasper Philipsen en de zware inzinking van Remco Evenepoel waren jammer, maar het Belgische wielrennen heeft opnieuw zijn status als wereldtop bevestigd. In totaal gingen zes etappes naar vijf verschillende Belgische renners: Jasper Philipsen, Tim Merlier, Remco Evenepoel, Tim Wellens en Wout van Aert.
Belgische sprinters sterker dan ooit
Zoals Jacky Durand het deze zomer bij Eurosport verwoordde: «Een Belg is altijd snel in de sprint, pas altijd op.» In een overwegend vlak land worden Belgische renners automatisch gevormd door massasprints, en dat is te merken aan hun indrukwekkende eindsnelheid — sommigen springen daar nog extra uit.
Geen groene trui dit jaar voor België, maar wel een krachtig statement van de Belgische sprintschool. Jasper Philipsen won comfortabel de eerste rit, terwijl de helft van het sprintersveld werd opgehouden door een breuk in het peloton. Tim Merlier voegde daar nog twee overwinningen aan toe. Simpelweg indrukwekkend: de Europees kampioen reed slechts twee massasprints... en won ze allebei.
Arnaud De Lie kon geen ritzege boeken, maar eindigde meerdere keren in de top vijf. Ook Jordi Meeus liet zich opmerken met een tweede plaats in Valence.
Sterke staaltjes van Wellens en Van Aert
De editie van 2025 bracht opnieuw heroïsche strijd bij de vluchters, met zeges voor onder meer Abrahamsen en Healy. Ook België liet zich niet onbetuigd. Op papier waren de meeste Belgische renners er vooral als knecht, in dienst van kopmannen als Tadej Pogacar of Jonas Vingegaard.
Toch kreeg Tim Wellens zijn kans in etappe 15 — en hij greep ze met beide handen. Vanuit de vroege vlucht reed Pogacars luitenant zich los uit de kopgroep op 40 kilometer van de meet, voor een indrukwekkende solo. Net als in Binche enkele weken eerder, was hij te sterk voor zijn achtervolgers en kwam hij solo over de streep. België was zelfs dicht bij een drievoudige podiumbezetting in die rit: Victor Campenaerts werd tweede, Wout van Aert vierde, nét achter een zekere Alaphilippe die dacht gewonnen te hebben.
Misschien wel de meest memorabele overwinning: Wout van Aert schreef ook zijn naam op de erelijst van deze Tour de France 2025. En niet zomaar — hij won de mythische slotrit op de Champs-Élysées, dit jaar verfraaid met drie passages over de Butte Montmartre. Bergop reed de voormalige groene trui Tadej Pogacar uit het wiel op de laatste beklimming, om vervolgens solo naar de zege te rijden.
Een overwinning die hoop geeft: Van Aert leek ver verwijderd van zijn topvorm sinds zijn zware blessure in de Vuelta. Na een degelijke maar kleurloze voorjaarscampagne is dit misschien wel het kantelpunt dat hij nodig had om terug te keren naar de wereldtop, als uitdager van renners als Pogacar of Van der Poel op kasseien en klassiekers.
Remco blijft niet met lege handen achter
Het was allerminst de Tour de France die Remco Evenepoel voor ogen had. Hoewel hij niet de uitgesproken favoriet was voor de eindzege, werd hij toch minstens op het podium verwacht. Na enkele dagen waarop hij zichtbaar minder was, besloot Remco op te geven tijdens de 14de etappe.
Toch ging de tweevoudig olympisch kampioen niet met lege handen naar huis. Voor zijn opgave wist hij namelijk nog het 33 kilometer lange tijdritparcours rond Caen te winnen. Het was niet het Tour-sprookje waarop hij hoopte, maar Remco toonde wel opnieuw zijn absolute dominantie in het tegen-de-klok rijden.
